UCHWAŁA NR XXXVI/305/2017 Rady Miejskiej w Mirosławcu z dnia 28 grudnia 2017 r. w sprawie przekazania do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Szczecinie skargi Prokuratora Rejonowego w Wałczu na uchwałę nr XLI/223/2006 Rady Miejskiej w Mirosławcu z dnia 30 stycznia 2006 roku w sprawie regulaminu dostarczania wody i odprowadzania ścieków oraz udzielenia odpowiedzi na skargę.

UCHWAŁA NR XXXVI/305/2017

Rady Miejskiej w Mirosławcu

z dnia 28 grudnia 2017 r.

w sprawie przekazania do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Szczecinie skargi Prokuratora Rejonowego w Wałczu na uchwałę nr XLI/223/2006 Rady Miejskiej w Mirosławcu z dnia 30 stycznia 2006 roku w sprawie regulaminu dostarczania wody i odprowadzania ścieków oraz udzielenia odpowiedzi na skargę.

Na podstawie art. 18 ust. 2 pkt 15 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (Dz. U. z 2017 r. poz. 1875 z późn. zm. ) oraz art. 54 § 2 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2017 r. poz.1369 z późn. zm.) Rada Miejska w Mirosławcu uchwala, co następuje:

§ 1. Przekazuje się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Szczecinie skargę Prokuratora Rejonowego w Wałczu wniesioną pismem z dnia 30 listopada 2017 roku na uchwałę nr XLI/223/2006 Rady Miejskiej w Mirosławcu z dnia 30 stycznia 2006 roku w sprawie regulaminu dostarczania wody i odprowadzania ścieków, oraz kopię zaskarżonej uchwały.

§ 2. Udziela się odpowiedzi na skargę, o której mowa w §1, stanowiącą załącznik do niniejszej uchwały.

§ 3. Wykonanie uchwały, w tym podpisanie skargi powierza się Burmistrzowi Mirosławca.

§ 4. Uchwała wchodzi w życie z dniem podjęcia.

   
Przewodniczący Rady Miejskiej

Piotr Czech
Załącznik do Uchwały Nr XXXVI/305/2017

Rady Miejskiej w Mirosławcu

z dnia 28 grudnia 2017 r.

Skarżący: Prokurator Rejonowy w Wałczu
Odpowiedź na skargę
Uzasadnienie

 Wojewódzki Sąd Administracyjny

 w Szczecinie

ul. Staromłyńska 10

70-561 Szczecin

Skarżący: Prokurator Rejonowy w Wałczu

ul. Kościuszki 3

78-600 Wałcz

 Organ: Rada Miejska w Mirosławcu

ul. Wolności 37

78-650 Mirosławiec

Sygn. akt PR Pa 54.2017

Odpowiedź na skargę

 wniesioną przez Prokuratora Rejonowego w Wałczu pismem z dnia 30 listopada 2017 roku (doręczoną w dniu 4 grudnia 2017r. ) na uchwałę nr XLI/223/2006 Rady Miejskiej w Mirosławcu z dnia 30 stycznia 2006 roku w sprawie regulaminu dostarczania wody i odprowadzania ścieków, sygn. akt PR Pa 54.2017

W odpowiedzi na skargę, Rada Miejska w Mirosławcu wnosi o:

1. Oddalenie skargi wniesionej przez Prokuratora Rejonowego w Wałczu w całości.

2. Przeprowadzenie rozprawy także pod nieobecność przedstawiciela zaskarżonego organu lub jego pełnomocnika.

Uzasadnienie

Na sesji w dniu 30 stycznia 2006 roku Rada Miejska w Mirosławcu podjęła uchwałę nr XLI/223/2006 w sprawie regulaminu dostarczania wody i odprowadzania ścieków.

Organ nadzoru nie kwestionował prawidłowości zapisów zaskarżonej uchwały.

Prokurator Rejonowy w Wałczu pismem z dnia 30 listopada 2017 roku zarzucił uchwale naruszenie prawa materialnego w szczególności niezgodność zapisów regulaminu z obowiązującymi przepisami prawa tj. art. 19 ust. 2 pkt 1, art. 19 ust. 2, art. 6 ust. 6, art. 19 ust. 2 pkt 9 oraz art. 22 ust. 2 ustawy z dnia 7 czerwca 2001 roku o zbiorowym zaopatrzeniu w wodę i zbiorowym odprowadzaniu ścieków - wnosząc o stwierdzenie nieważności skarżonej uchwały w całości.

W ocenie Organu skarga winna zostać oddalona, gdyż zarzuty skarżącego są niezgodne ze stanem faktycznym i prawnym sprawy.

W pierwszej kolejności Organ zwraca uwagę, że ustawodawca wprowadzając sankcję nieważności jako
następstwo naruszenia prawa w przypadku uwzględnienia skargi przez Sąd w całości lub w części
nie określił rodzaju naruszenia prawa, które prowadziłoby do zastosowania tej sankcji. Należy zatem
odwołać się do przepisów ustawy z dnia 8 marca 1990 roku o samorządzie gminnym, gdzie przewidziano
dwa rodzaje naruszeń prawa, które mogą być wywołane przez ustanowienie aktów uchwalanych przez
organy gminy. Mogą być to naruszenia istotne lub nieistotne (art. 91 ustawy). Jednak i w tej ustawie brak
ustawowego zdefiniowania obu naruszeń, co stwarza konieczność sięgnięcia do stanowiska wypracowanego
w tym zakresie w doktrynie i w orzecznictwie. Za "istotne" naruszenie prawa uznaje się uchybienie, prowadzące do skutków, które nie mogą być tolerowane w demokratycznym państwie prawnym. Do nich zalicza się między innymi naruszenie przepisów prawa ustrojowego oraz prawa materialnego, a także przepisów regulujących procedury podejmowania uchwał (por. M. Stahl, Z. Kmieciak, Akty nadzoru nad działalnością samorządu terytorialnego w świetle orzecznictwa NSA i poglądów doktryny, Samorząd Terytorialny 2001, z. 1-2, s. 101-102).

W judykaturze za istotne naruszenie prawa, będące podstawą do stwierdzenia nieważności aktu, uznaje się takiego rodzaju naruszenia prawa jak: podjęcie uchwały przez organ niewłaściwy, brak podstawy do podjęcia uchwały określonej treści, niewłaściwe zastosowanie przepisu prawnego będącego podstawą podjęcia uchwały, naruszenie procedury podjęcia uchwały (por. wyroki Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 11 lutego 1998 r., sygn. akt II SA/Wr 1459/97, Lex nr 33805; z dnia 8 lutego 1996 r., sygn. akt SA/Gd 327/95, Lex nr 25639).

Stwierdzenie nieważności uchwały może nastąpić więc tylko wtedy, gdy uchwała pozostaje w wyraźnej sprzeczności z określonym przepisem prawnym, co jest oczywiste i bezpośrednie oraz wynika wprost z treści tego przepisu. Nie jest zaś konieczne rażące naruszenie, warunkujące stwierdzenie nieważności decyzji czy postanowienia, o jakim mowa w przepisie art. 156 § 1 Kodeksu postępowania administracyjnego. Natomiast w przypadku nieistotnego naruszenia nie stwierdza się nieważności uchwały lub zarządzenia, ograniczając się do wskazania, iż uchwałę lub zarządzenie wydano z naruszeniem prawa.

Przechodząc do merytorycznej oceny zarzutów skarżącego Organ stwierdza;

1. Zarzut naruszenia art. 19 ust.2 pkt 1 ustawy o zbiorowym zaopatrzeniu w wodę i zbiorowym odprowadzaniu ścieków przez zapis § 3 i § 4 regulaminu jest nieuzasadniony z następujących powodów.

Analiza przytoczonych powyżej przepisów § 3 i § 4 regulaminu prowadzi do wniosku, że Rada Miejska w Mirosławcu – zgodnie z wolą ustawodawcy wyrażoną w art. 19 ust. 2 pkt 1ustawy - określiła w zaskarżonej uchwale minimalny poziomu usług świadczonych przez przedsiębiorstwo na co wskazuje użyty w § 4 regulaminu zwrot „w szczególności” wskazujący jedynie na przykładowe wymienienie świadczonych usług, których zakres jest doprecyzowany szczegółowo w zawieranej przez strony umowie do której odsyła § 3 regulaminu.

Zgodnie z art. 6 ust. 3 w związku z ust. 1 ustawy umowa taka zawiera w szczególności postanowienia dotyczące: ilości i jakości świadczonych usług wodociągowych lub kanalizacyjnych oraz warunków ich świadczenia, sposobu i terminów wzajemnych rozliczeń, praw i obowiązków stron umowy, warunków usuwania awarii przyłączy wodociągowych lub przyłączy kanalizacyjnych będących w posiadaniu odbiorcy usług, procedur i warunków kontroli urządzeń wodociągowych i urządzeń kanalizacyjnych, ustaleń zawartych w zezwoleniu w zakresie zbiorowego zaopatrzenia w wodę lub zbiorowego odprowadzania ścieków, a także okresu obowiązywania umowy oraz odpowiedzialności stron za niedotrzymanie warunków umowy, w tym warunków wypowiedzenia.

Zdaniem organu uregulowanie określonej materii w ustawie wyklucza możliwość jej normowania w akcie niższej rangi i nie należy dokonywać powtórzeń w uchwale.

W orzecznictwie sądów administracyjnych wielokrotnie wskazywano, że powtórzenia i modyfikacje, jako wysoce dezinformujące, stanowią istotne naruszenie prawa (zob. np. wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 16 czerwca 1992 r., sygn. akt II SA 99/92, ONSA z 1993 r. Nr 2, poz. 44). Trzeba bowiem liczyć się z tym, że powtórzony czy zmodyfikowany przepis będzie interpretowany w kontekście uchwały, w której go zamieszczono, co może prowadzić do całkowitej lub częściowej zmiany intencji prawodawcy. W takim kontekście praktykę powtarzania i modyfikacji w aktach prawnych przepisów zawartych w aktach hierarchicznie wyższych należy uznać za niedopuszczalną. Argumentację powyższą potwierdzają również normy wyrażone w § 137 w związku z § 143 załącznika do rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 20 czerwca 2002 r. w sprawie "Zasad Techniki Prawodawczej" (Dz.U. z 2016 r. poz. 283 ), które wprost stanowią, że niedopuszczalne jest powtarzanie lub modyfikowanie w treści aktów prawa miejscowego przepisów ustaw, ratyfikowanych umów międzynarodowych oraz rozporządzeń.

Podkreślić należy, że zapis § 3 i 4 regulaminu nie jest powtórzeniem, ani przekształceniem art. 6 ust. 1 ustawy o zbiorowym zaopatrzeniu w wodę i zbiorowym odprowadzaniu ścieków. Stanowi on natomiast czytelną i niezbędną informację dla adresata, że wzajemne prawa i obowiązki pomiędzy przedsiębiorstwem wodociągowo-kanalizacyjnym, a odbiorcą usług będzie określała umowa.

W kontekście powyższego zarzut naruszenia art. 19 ust.2 pkt 1 ustawy o zbiorowym zaopatrzeniu w wodę i zbiorowym odprowadzaniu ścieków przez zapis § 3 i § 4 regulaminu jest nieuzasadniony.
2. Rozdział III regulaminu „ Zawieranie i rozwiązywanie umów” jest częścią aktu prawa miejscowego, którego zapisy wynikają z zasad ogólnych regulujących stosunki cywilnoprawne pomiędzy stronami umowy o dostarczanie wody i odprowadzanie ścieków.

Wobec powyższego zarzut naruszenia art. 19 ust. 2  ustawy o zbiorowym zaopatrzeniu w wodę i zbiorowym odprowadzaniu ścieków „poprzez wadliwe sformułowanie treści tytułu Rozdziału III…” jest nieuzasadniony.

3. Odnośnie naruszenia „ prawa materialnego, tj. art. 6 ust.6 ustawy poprzez wadliwe sformułowanie treści § 9  ust. 1 regulaminu…”.

Organ wskazuje, że szczegółowy tryb zawierania oraz elementy umowy o zaopatrzenie w wodę lub odprowadzanie ścieków regulują przepisy art. 6 ustawy o zbiorowym zaopatrzeniu w wodę i zbiorowym odprowadzaniu ścieków wobec powyższego – jak wskazano w pkt 1 odpowiedzi na skargę - uregulowanie określonej materii w ustawie wyklucza możliwość jej normowania w akcie niższej rangi i nie należy dokonywać powtórzeń w uchwale. W przypadku jakichkolwiek wątpliwości w stosowaniu aktu prawa miejscowego ( aktu niższej rangi ) prymat mają przepisu ustawy.

Z powyższych względów zarzut naruszenia art. 6 ust. 6 ustawy poprzez wadliwe sformułowanie treści § 9  ust. 1 regulaminu jest nieuzasadniony.

4.  Zgodnie z przepisem art. 19 ust. 2 pkt 9 ustawy o zbiorowym zaopatrzeniu w wodę i zbiorowym odprowadzaniu ścieków regulamin powinien określać warunki dostarczania wody na cele przeciwpożarowe co też zostało zawarte w Rozdziale IX (błędnie oznaczonym jako VIII ) „ Warunki dostawy wody na cele przeciwpożarowe” natomiast zapis § 31 regulaminu wskazujący na zawarcie umowy ma jedynie na celu ustalenie szczegółowych postanowień dotyczących dostawy wody na ten cel jak uczynił to ustawodawca w przepisie art. 6 ustawy który odnosi się do odbiorców usług.

Z powyższych względów zarzut naruszenia art. 19 ust. 2 pkt 9 oraz art. 22 pkt 2  ustawy poprzez treść § 31  regulaminu jest nieuzasadniony.

5. Odnośnie zarzutu dotyczącego treści § 2 pkt 5 regulaminu odwołującego się do treści przepisu art. 2 pkt 19 ustawy Organ wyjaśnia.

Niezależnie od twierdzeń zawartych w pkt 1 odpowiedzi na skargę, w orzecznictwie sądowo administracyjnym prezentowany jest pogląd – który Organ podziela – m.in. w wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu z dnia 15 marca 2007 r. II SA/Wr 745/06 w którym wskazano, że niekiedy konieczne jest przytoczenie w uchwale rady gminy zapisów ustawowych, jeżeli dzięki takiemu zabiegowi akt prawa miejscowego stanie się czytelny i zrozumiały.

Również w wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu z dnia 12 października 2005 r. II SA/Wr 385/05 wskazano, iż niekiedy konieczne jest przytoczenie w uchwale rady gminy zapisów ustawowych, gdyż dzięki takiemu zabiegowi akt prawa miejscowego stanie się czytelny i zrozumiały. Nie można bowiem tracić z oczu okoliczności, że uchwały podejmowane przez organy samorządowe na podstawie ustawy z 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym muszą zawierać sformułowania jasne, wyczerpujące, uniemożliwiające stosowanie niedopuszczalnego, sprzecznego z prawem luzu interpretacyjnego (por wyrok NSA z 6 czerwca 1996 r., SA/Gd 2949/94, OSS 1996/3/91). Dlatego też uznać należy za dopuszczalne przytoczenie w uchwale rady gminy określonych zapisów ustawowych i odwoływanie się do nich, o ile jest to konieczne dla uczynienia aktu prawa miejscowego czytelnym i zrozumiałym.

Z powyższych względów zarzut naruszenia przez § 2 pkt 5 regulaminu § 137 w związku z § 143 załącznika do rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 20 czerwca 2002 r. w sprawie "Zasad Techniki Prawodawczej" jest nieuzasadniony.

Mając na uwadze powyższe, ocenę zasadności skargi Prokuratora Rejonowego w Wałczu na uchwałę Rady Miejskiej w Mirosławcu nr XLI/223/2006 w sprawie regulaminu dostarczania wody i odprowadzania ścieków pozostawia się do uznania Sądu.

Jedynie na marginesie Organ informuje, że ustawą z dnia 27 października 2017 roku z zmianie ustawy
o zbiorowym zaopatrzeniu w wodę i zbiorowym odprowadzaniu ścieków oraz niektórych innych ustaw (
Dz. U. z 2017 r. poz. 2180 ) zmienione zostały zapisy ustawy z dnia 7 czerwca 2001 roku o zbiorowym
zaopatrzeniu w wodę i zbiorowym odprowadzaniu ścieków m.in. w zakresie regulaminów dostarczania
wody i odprowadzania ścieków, nowe regulacje obowiązują od 12 grudnia 2017 roku w związku
z powyższym w gminie Mirosławiec trwają prace nad przygotowaniem i uchwaleniem nowego regulaminu,
który będzie uwzględniał nowe regulacje ustawowe, jak również dotychczasowe orzecznictwo sądowe
w tym zakresie.

Załączniki:

1. Odpis pisma.

2. Skarga Prokuratora Rejonowego w Wałczu sygn. akt PR Pa 54.2017.

3. Uchwala nr XLI/223/2006 Rady Miejskiej w Mirosławcu z dnia 30 stycznia 2006 roku w sprawie regulaminu dostarczania wody i odprowadzania ścieków. 
Uzasadnienie

Pismem z dnia 30 listopada 2017 roku (doręczonym w dniu 4 grudnia 2017 roku) Prokurator Rejonowy w Wałczu skierował do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Szczecinie za pośrednictwem Rady Miejskiej w Mirosławcu, skargę na uchwałę nr XLI/223/2006 Rady Miejskiej w Mirosławcu z dnia 30 stycznia 2006 roku w sprawie regulaminu dostarczania wody i odprowadzania ścieków, w której zarzucił naruszenie prawa materialnego tj. art. 19 ust. 2 pkt 1, art. 19 ust. 2, art. 6 ust. 6, art. 19 ust. 2 pkt 9 oraz art. 22 ust. 2 ustawy z dnia 7 czerwca 2001 roku o zbiorowym zaopatrzeniu w wodę i zbiorowym odprowadzaniu ścieków - wnosząc o stwierdzenie nieważności skarżonej uchwały w całości.

Zgodnie z art. 54 § 1 i § 2 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. 2017 r. poz. 1369, z późn. zm.) skargę do sądu administracyjnego wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi.

Organ, którego skarga dotyczy przekazuje skargę sądowi wraz z kompletnymi i uporządkowanymi aktami sprawy i odpowiedzią na skargę w terminie trzydziestu dni od dnia jej otrzymania.

W przypadku nie zastosowania się do powyższych obowiązków, sąd na wniosek skarżącego może orzec o wymierzeniu organowi grzywny (art. 55 ustawy p.p.s.a.).

Z uwagi na powyższe podjęcie niniejszej uchwały jest niezbędne celem wypełnienia obowiązków nałożonych na organ gminy wyżej wymienioną ustawą.

   
Przewodniczący Rady Miejskiej

Piotr Czech